Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Agelena Labyrinthica - Doolhofspin

 10-08-2011 staat er een stukje in de krant over de Doolhofspin die ik ingezonden heb.
Deze spin zijn Loes en ik tegen gekomen op de Westerheide bij Hilversum. Loes als eerste, ik was nog met mijn roodbekermos veldje bezig.
Loes liet mij wel even deze griezel zien, ben gelukkig niet bang voor spinnen, deze is wel heel apart.
Het was een ochtend met veel mooie macro onderwerpen maar we waren ook op zoek naar de Reetjes. We hadden gelukkig alle objectieven bij ons zodat we alle kanten op konden.
Zijn ook de reetjes, het is tenslotte bronsttijd,  tegen gekomen maar die komen in een ander blogje.

Hier het stukje uit de krant.


Dit is de originele foto


De Gewone doolhofspin (Agelena Labyrinthica) is uitgeroepen tot "Europese spin van 2011". 

De Gewone doolhofspin is één van de zowat 500 trechterspinnen die wereldwijd bekend zijn.
In Europa leven daarvan 150 soorten en in Midden-Europa is voorlopig een 30-tal soorten gevonden.

De Gewone doolhofspin dankt haar naam aan het ingewikkelde web dat boven hagen gesponnen worden. Via verticale draden boven het net slagen de spinnen erin insecten te onderscheppen, waarna ze op een verticaal deel vallen vooraleer ze verdoofd of gedood worden.
De Gewone doolhofspin zit geduldig op haar prooi te wachten in een trechtervormige schuilplaats.


Een belangrijk familie-kenmerk is het opvallende paar achterste spintepels.
In termen van grootte kan de Gewone doolhofspin beschouwd worden als middelgroot: de mannetjes zijn doorgaans tussen 8 en 10 millimeter, vrouwtjes iets groter."




De dieren worden vooral in juli en augustus gevonden in tuinen, bossen en langs paden of in droog grasland. De spinnen verkiezen lage vegetatie en verspreide struiken.

BMW z3 Rally - Kastelentocht door Luxemburg - deel 5

Zondag 15 mei 2011 onze tweede dag. Na een heerlijke nacht, wel met een extra kussen, gaan we onze laatste kilometers maken van de rally. We gaan van Echternach richting Herborn daar staat dit mooie kerkje, in Luxemburg kom je heel veel kerken tegen. Dit was toch wel een van de mooiste. Herborn is ook een klein plaatsje met +/- 145 inwoners, je bent er ook zo door heen.



We zijn aangekomen bij de Moezel. We hebben daar heel lang naast gereden en wat is dat mooi.





Dit was de Moezel op verschillende plaatsen op de foto gezet.
In Stadtbredimus ligt een sluis...




....met een monument, ook hier was een vraag te beantwoorden.
Helaas is het vragen formulier in Luxemburg gebleven, weet niet meer wat de vraag was.

Stadtbredimus is van oorsprong Keltisch en lag aan de Romeinse brug die de Romeinse heirbanen op de plateaus aan weerszijden van de Moezel met elkaar verbond.
Aan de sluis verwijst een monument naar deze brug, aan de overkant in Palzem is dit ook het geval.


en vandaar uit rijden we naar Remich, Remich is een toeristische wijnstad, met zijn 3 km lange wandelweg langs de moezel, met zijn pittoreske leuke straatjes en een aanlegkade voor pleziervaartuigen en rondvaarten.

Even de ogen dicht wanneer je niet tegen blote billen kunt, je bent gewaarschuwd..;-)


Lekker kontje hé...

Remich is vast het meest bekende stadje aan de Moezel.
Bachus is de fictieve wijngod , er zijn dan ook veel wijnkelders in Remich.


Natuurlijk even van alle kanten genomen...



De vele wijnranken langs de Moezel, overal zie je ze staan.


We zijn nu in Wintrange.


Deze foto maakte ik met de billen in de brandnetels, Sjaak probeert zijn lachen in te houden, maar ik weet het niet..
We rijden verder met een naar gevoel in de broek, het is niet anders en komen aan bij ons laatste punt Schengen.


Hier gaan we onze laatste maaltijdje eten. 
We moesten er even op wachten maar het was een klasse maaltijd.



Dit was ons enige kasteel voor vandaag. Chateau de Schengen, de toren naast het kasteel is een restant van een waterburcht uit de 14de eeuw.
De familie Collart, die kapitaal vergaarde in de metallurgie en zich gedroeg als ‘de Heren van Schengen’, liet in 1812 met het afbraakmateriaal van de 3 andere torens en aanhorigheden het huidige kasteel bouwen. Vanuit dit buitengoed beheerden verschillende generaties de ganse streek.
Toen het tij keerde, kocht de Congregatie van Sint-Elisabeth in 1939 het kasteel met aangelanden.
Onlangs besloten de 3 laatste zusters hun kasteel te verhuren aan de Goeres-groep, die er een charmehotel opende.



We zitten nu echt op een drie landen punt, wanneer je hier niet onder de snelweg door ging, volgens het routeboek, dan kwam je in Duitsland terecht.



Een overzichtsplaatje van de mee rijdende auto's.
Meer plaats was er niet, de andere auto's moesten even langs de weg parkeren.
Er was ook kermis, we hebben daar wel even om gelachen, we konden de kermis op een hand tellen hoeveel er te doen was.
Ook dit was weer een klein plaatsje met weinig inwoners.



De Moezel, zie je de bui hangen, hier kwam echt een hoop water uit, onze eerste bui en we zaten gelukkig binnen.


De schatten van België, de mensen die dit voor ons gedaan hebben, Bert en Fenny dank jullie wel voor deze twee heerlijke dagen waarin we een hoop gezien hebben van jullie Luxemburg.


De gereden route van dag twee.
Op naar huis, hopelijk komen we nog een keer terug in Luxemburg......

Wil je de eerste dag ook even bekijken met mooie kastelen zie hier,


BMW z3 Rally - Kastelentocht door Luxemburg - deel 4

Vanuit Pettingen rijden we naar Larochette, we houden het nog steeds droog, maar er hangt wel een dikke wolk boven Larochette. Hier gaan we met een paar andere Z3 rijders even iets drinken in een restaurant wat over het marktplein kijkt. Het is een druk plaatsje en plots horen we druppels op de zonneschermen die uithangen. De eerste druppels van deze dag. Maar tijdens het terug lopen naar de auto is het alweer droog en kan het kappie weer open. Als dit alle regen is dan hebben we een goed weekend.
De ruïnes van het kasteel Larochette getuigen van een geweldige burcht die haar oorsprong in de 11de eeuw vindt.
Het kasteel is gebouwd op een bergkam van zandsteen, 150 meter boven het dal van de Witte Ernz, een riviertje dat in de Sure uitstroomt.
Het moet vroeger een schitterend kasteel geweest zijn.
Op veel plekken hangen tekeningen zodat je zelf kunt inbeelden hoe het leven van de edelen moet zijn geweest.

Het kasteel is rijk aan sagen.
Zo wordt er in een sage verteld dat de Heringer, bewoners van een ander kasteel in de omgeving, op een nacht het kasteel bestormden, waarop de burchtvrouw haar baby nam en in haar nood om een vluchtweg te vinden in de put sprong.
Zelfs de onverschillige Heringer bewonderden zoveel heldenmoed en toen ze de volgende dag de beide onschuldige slachtoffers uit de put haalden, zochten ze vlug naar iemand die ze van deze misdaad konden beschuldigen.
Ze grepen de burchtvoogd, die hun door zijn verraad de mogelijkheid gegeven had om de burcht te bestormen, en wierpen hem ook in de diepe donkere put.
De geest van de voogd veranderde zich in een draak, die sinds dat moment het goud dat de voogd ontvangen had voor zijn verraad in de put bewaakt.
 Elk jaar, om middernacht op goede vrijdag, zo vertelt de sage verder, komt de draak uit de put en voert op het binnenhof van de burcht een helse reidans aan, die de Heringer dan samen met hem dansen.

Vanuit Larochette gaan we via leuke binnen wegen weer terug naar Echternach.


In Echternach is ook heel veel te zien en we hebben nog twee uur voordat we gaan eten.



De kloostertuin met de beelden heb ik door het hekwerk moeten maken, de deuren zijn allemaal gesloten.
De beelden tegen de façade stellen de vier jaargetijden voor.
De beeldhouwwerken werden waarschijnlijk gemaakt door de Würzburger beeldhouwer Ferdinand Tietz.


ST. WILLIBRORD BASILIEK


Kort na het jaar 700 werd door tussenkomst van St. Willibrord de eerste kerk gebouwd.
De opgravingen in de hoofdbeuk, tijdens de heropbouw van 1949, hebben het mogelijk gemaakt een goede indruk te krijgen van de eerste Merovinger kerk, die niet langer was dan 21 meter.
De eerste kerk werd echter afgebroken omdat ze te klein was om de pelgrims te kunnen ontvangen en omstreeks 800 werd een nieuwe gebouwd die bijna dezelfde afmetingen had als de huidige basiliek.
Een uitslaande brand in 1016 verwoestte de hele basiliek, en de wederopbouw werd beëindigd in 1031.
Het belangrijkste kenmerk van deze Romaanse basiliek is de afwisseling van de verschillende pilaren dat later navolging kreeg in Rheinland.

In 1794 vinden er plunderingen plaats door Franse Revolutionaire troepen. Drie jaar later wordt in de basiliek een aardewerkfabriek gevestigd.


In 1861 wordt er een St. Willibrordus bouwvereniging opgericht, die de restauratie in neogotische en neo-Romaanse stijl waarborgde.



De Basiliek wordt in 1944 verwoest tijdens het Rundstedt offensief.

De wederopbouw vindt plaats van 1948 tot 1953. De crypte stamt uit de Karolingische tijd (800).
De fresco’s dateren uit de 14 eeuw.








Op het pleintje van Echternach een leuk fontijntje


ST. PIETER- en PAULUS-KERK


De St. Pieter- en Paulus Kerk is op de muren van een Romeinse nederzetting gebouwd.
In de Merovingische periode stond hier al het eerste klooster, door Irmina, abdis van het klooster te Oeren bij Trier, in 698 aan de monnik Willibrord geschonken.
In de 10e tot de 12e eeuw stond er een kerk met drie beuken en een houten plafond, die later omstreeks 1480 door gotische gewelven werd vervangen.
De decoratieve beschildering van de gewelven dateert uit de laat-gotische periode.
In de jaren erna werd de kerk meerdere keren uitgebreid.




Ook Echternach heeft een treintje. En wij maar lopen door het plaatsje.
Wij zijn aan de kant van de stadsbussen begonnen en dan zie je dit treintje niet.

Op naar het hotel, want het eten is bijna klaar.
Het was een prachtige eerste dag van onze rally.
Een hoop gezien en eigenlijk in een klein gebiedje.
Wil je de andere delen bekijken klik dan op de linkjes.

De gereden route.