Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Foto opdracht - Reflectie, weerspiegeling


Het is weer eind van de maand en het is gelukt om er iets van te maken, niet
 helemaal wat ik in mijn hoofd had, maar de RSI arm wil maar niet over gaan, 
en een klein beetje smokkelen mag soms wel.







Ik heb weerspiegeling gevonden op een rustig plekje in de haven en ik 
had niet meer verwacht dat er nog jong spul in de haven aanwezig 
zou zijn in Juli. 







De kleine eendjes had ik al een keer zien zwemmen, en al een paar keer samen met
 Droppie, mijn huis meerkoet, gevoerd en het ging zo goed. Moeders was best
 zorgzaam over de kindjes maar op een dag was er nog maar één.






De kleine meerkoetjes kon ik heel lang niet op de kiek zetten omdat het nest 
tussen de boten verscholen zat, dus wachten dat ze het kleine
 slootje in zwommen. 







Het kleine eendje was veel aan het slapen, was er iets leuks, dan zat big mama 
in de weg. Ze ging een keer omhoog om te fladderen, wat een lieve
 kleine vleugeltjes.






Er was nog een klein stukje over van het nest van de fuut en daar maakte 
de kleintjes dankbaar gebruik van. Alleen voor mij iets minder, zwarte 
boot op de achtergrond met een dikke oranje fender. Sommige foto's zijn 
daarom iets te krap uitgesneden.







De cirkeltjes om het eendje vindt ik leuk...







Kijk mij staan, moet eigenlijk van pa en ma zelf eten zoeken, moe komt 
wel naar me toe, heeft alleen niets bij zich, zo gemeen...blijf lekker eigenwijs 
en ga hier wachten.  Dit is echt de wijsneus van het stel, heb daar lekker in het
 zonnetje op de rug een uurtje gezeten en allemaal gevolgd hoe het leven
 gaat van de meerkoet, ouders hebben het zeker niet
 makkelijk met dit stel.







Het was nog niet zo makkelijk om de kleine alleen op de foto te zetten, Droppie 
zwom elke keer naar me toe en dan kwam moeder eend ook mee, lekker broodje 
halen maar niet heus. Tien uur is voedertijd en daarna lekker zelf doen. Ik had
 de 80-400 op mijn camera maar kon er soms niets mee...







Ik weet het, ze zijn zo anders dan andere eentjes, maar ik kijk er graag naar. 
Heel jammer dat de kleuren verdwijnen van het koppie. 







Nog een laatste poets beurt en dan ga ik hoor....en toen was er niets meer.
 Ook dit eendje is door iets opgegeten...







Drie op een rij. Wachtend op pa of ma...







Het leuke was toch wel het omhoog klauteren op het nest. Het lukte ze ook nog, 
maar de ouders probeerde ze er echt af te krijgen door naar achteren te 
zwemmen met iets in hun snavel. 







Ook mijn andere kindjes waren weer in de haven, die blijven alleen iets 
hoger zitten en daarvan geen weerspiegeling. Die komen later
 in een blogje.






Datum:
Meerkoet 16-07-2013
Wilde eend 20-07-2013


Voor de volgende maand opdracht is het LIJNEN. 
Laat je fantasie gaan en maak er iets leuks van. Je hebt nog een hele maand de tijd.

Iedereen bedankt voor het meedoen. 
Al mogen dat er best een beetje meer zijn..;-) 



Boomkikker


Wat gaat het allemaal in een rap tempo onze uitstapjes.  Net terug uit de Ardenne
 waar we langs de Ourthe hebben gelopen en met lange sluitertijd hebben gespeeld
 langs de la Hoëgne, gaan we nu een dagje naar Limburg om
 boomkikkers te zoeken.

Landschap VZW organiseert deze leuke uitstap en zo gaan we weer 
richting het zuiden.

Loes en ik halen Gonnie op en we weten een beetje waar we moeten wezen, 
we gaan op ons zelf eerst even op verkenning.






Al snel komen we de eerste boomkikker tegen, wat zijn ze klein, en wat moet 
je goed zoeken. Ik zie al dat de bramen nog niet op kleur zijn, je ziet wel eens 
foto's dat de boomkikker op een braam zit, dat gaat het vandaag 
dus niet worden. 







Een boomkikker met de zuignapjes zichtbaar, daar ben ik ook
 al blij mee. 







We moeten wel een beetje de tijd in de gaten houden, omdat we met
 Staatsbosbeheer het gebied in gaan. Ellen die daar als vrijwilliger werkt, 
verteld ons over het gebied om het zo aangenaam mogelijk te 
maken voor de boomkikker. 







We lopen door een bosrijk gebied, dan weer een vennetje zichtbaar, stukje akker, 
er is veel te zien. En plots staat de stoet stil, wij staan achteraan en weten nog niet 
waarom, het blijkt dat de voorste mensen tussen de bramenstruiken staan en de
 eerste boomkikker hebben gevonden. Gelukkig blijft er iemand bij staan op aan
 te wijzen waar het kleine beestje zit. Nu moeten we uitkijken dat we zonder 
krassen op onze arm door kunnen lopen. We komen uit op een veldje met wilde 
bloemen en aan een kant de bramenstruiken. 






Daar zien we nog boomkikkers en na een half uurtje gaat de excursie weer 
verder. Loes en Gonnie blijven op het veldje, ik loop mee en kom later 
op deze plek weer terug.







In het bos verteld Ellen dat dit de één kers is, en alles kun je één keer eten, 
dus ik denk dat deze giftig is. Stond een beetje achteraan en ben het eigenlijk 
vergeten te vragen. En op internet was er ook niets over te vinden. Of ik heb
 één kers verkeerd verstaan of het is een verzinsel, wie het weet mag
 het me vertellen.

Bedankt Gonnie, het is dus een Eenbes, het lijkt ook allemaal zo op elkaar.
 Beter luisteren..;-) De eenbes staat op de Nederlandse Rode Lijst van 
planten als zeldzaam en matig in aantal afgenomen.






Wanneer de excursie ten einde is loop ik naar Loes en Gonnie terug. Kon ze 
toch heel niet vinden, en dan zie ik twee koppies boven het wilde bloemenveldje
 uit komen. Hier is het een stuk warmer dan in het bos. Even een pauze inlassen
 om water te drinken en iets te eten. 







De bruine zandoog vliegt er heel veel, en wanneer we ze parend tegen komen
 is het gewoon een kwestie van volgen, dat ze nog kunnen vliegen, je snapt het
 soms niet ...;-) Op de witte bloempjes is het niet zo'n succes, maar de oogjes 
zijn alle twee scherp, de foto mag er tussen.







Op deze bloem komt het allemaal iets rustiger over. En wij er maar achter aan, geen 
privacy vandaag voor de vlinders.







Heel veel foto's gemaakt in de hoop dat van beide vlinders de oogjes scherp zijn.
 En het is gelukt, de vlinders lopen gewoon over het bloempje heen, het zweet
 liep over onze rug heen. Dit was even topsport. De buikspieren hebben weer
 hun werk gedaan.







De rups van de dagpauwoog zag je daar ook heel veel, eerst even zoeken wat
 nu de voorkant is en wat de achterkant, heel apart rupsje met al de spikkels.







We zien veel insecten, de gevlekte smalbok is ook in dit 
gebied aanwezig. 







Dikkopje op een mooie grote Centaurie







Het wilde bloemenveld staat vol met bijzondere exemplaren. Ga bij een 
tuincentrum kijken of hier ook zaadjes van zijn,die wil ik volgend jaar
 ook in mijn tuintje.







Het begint al weer tijd te worden om naar huis te gaan. Wat jammer, er is nog 
zoveel om op de foto te zetten, was ik nu ook maar hier gebleven op het
 bloemenveldje. Op weg naar de auto lopen we langs de
 bramenstruik en Gonnie vindt nog een boomkikker.







Een prachtige mooie afsluiting van deze dag. Tussen de stekels van de
 bramenstruik kun je een beetje zien hoe klein ze zijn. 







Het plekje moeten we geheim houden van het Landschap en daar houden 
we ons zeker aan.

Datum: 30-07-2013

La Hoëgne

Deel twee van ons avontuur in de Ardennen: Deel 1 kun je hier bekijken.

 Na een onrustige nacht, auto verkeer ben ik niet gewend,  in een hotelletje waar we steeds zeggen "dat het nog kan bestaan", hotel kamer van spaanplaat, logeerbed tegen de wand aan, zoals vroeger bij oma en opa. Overal attributen van paardensport, schemer- en hanglampen uit grootmoeders tijd, maar wat waren de eigenaren lief. Echte schatten, geen vooruit betaling, ze wist gewoon dat we kwamen, zo lief. Het was uiteraard geen **** hotel maar dit had ik niet willen missen. 

Rond de klok van half 9 hebben we beneden afgesproken, we kijken elkaar beneden aan...dit is niet het weer waar we op gehoopt hebben. Het miezert, en de eigenaar weet ook niet wat het vandaag gaat worden. We wachten het maar af, na een lekker simpel ontbijtje gaan we naar de La Hoëgne. Een klein drie kwartier rijden hier vandaan en  we zetten Tommy op binnendoorwegen. We rijden door prachtige landschappen en hier en daar zien we zelfs de lucht een beetje opentrekken. 

Wanneer we bij de la Hoëgne aankomen is het zelfs droog en het zonnetje probeert door te prikken. 




Wanneer we onze auto bij een hotel parkeren moeten we er weg, niet
 gereserveerd bij ons, ook niet op ons parkeerterrein staan, is logisch maar we
 durven niet zo goed het riviertje over te steken met de auto, het had makkelijk
 gegaan, maar dat wisten wij toen nog niet. De auto staat netjes langs de weg, 
er was nog één plekje vrij.







Wanneer we naar de la Hoëgne lopen, pakken wij de loopbrug die er over heen
 loopt. Dit is echt een pracht plek om met lange sluitertijden te werken. Gelijk 
bij een stukje waar de la Hoëgne even in zijn derde versnelling gaat. Kleuren in het 
water die we in Holland niet zo snel te zien krijgen, duiken we met z'n drietjes 
tussen het water geruis. Lee filter op de lens en nu uitvinden welke sluitertijd
 ik ga gebruiken. Zie al snel verschil bij 3 sec. of 10 sec.. 






Er liggen jammer genoeg een paar takken op dit stuk, niemand van ons wil 
deze takken er uit halen...;-), dan maar gebruik maken van deze 
beeld storende takjes.







Beetje omgezet in soft tinten, en het takje is een
 aandachtstrekker. 







Na een poosje snappen we het waarom het zo druk was met auto's. Er is deze
 dag een mountainbike wedstrijd aan de gang.  Weet nu wat echte mannen zijn,
 van deze mannen kan ik genieten, even meer vaart maken en gaan over deze 
doorwaadbare plaats. Dat zijn de winnaars, sommige gaan rustig door het water, 
andere pakken fietsend de loopbrug en de watjes lopen er over heen. We 
hebben ons vermaakt met de vele mannen, maar daar zijn we 
niet voor gekomen.






Instellingen op de camera weer veranderen en zoeken naar een mooi beeld. 
De kleuren in het water zijn zo mooi en ik hoop maar het lukt om dit op
 de kiek te krijgen. 







Aan de kant van de loopbrug stroomt het water allemaal iets rustiger. Het is 
even zoeken naar de sluitertijd om de beweging in het water te kunnen zien. Ook
 dat lukt, wij vermaken ons hier wel. We hebben nog geen stap van de
 loop route gelopen. 







Wanneer het een beetje etenstijd is gaat het net een beetje regenen. We eten 
een bammetje bij de auto en besluiten met de regenmuts op ons hoofdje een
 stukje te gaan lopen en de spullen maar in de auto te laten liggen.







Maar wat we nu zien, de la Hoëgne is echt een wild water riviertje. We kijken
 op ons klokje om op te nemen hoe lang we lopen, want we besluiten om onze
 spullen weer op te halen en terug te gaan naar dit plekje. 







We moeten de tijd een beetje in de gaten houden, het is nog wel even een
 stukje terug rijden naar huis.

Maar nu we er toch zijn, moeten we er ook van genieten.







Het miezert nog steeds wel een beetje, regelmatig de plastic zak van de lens 
halen en het Lee filter schoon maken, we zien een draaiing in het water, zal 
dat te zien zijn op de foto. Even uitproberen, Loes en ik verwisselen van 
plekje en het lukte ons. Wat hebben we toch een leuke hobby.








Maar wat maakt het allemaal uit, ik heb het zo naar mijn zin. Beetje regen
 en een poets lapje, wie doet ons wat....







Gonnie en ik zijn best wel een beetje jaloers op Loes, die heeft namelijk 
regenlaarzen mee genomen, die kan de la Hoëgne in lopen, dus wanneer 
we in  de herfst terug gaan niet de regenlaarzen vergeten 
mee te nemen.







De la Hoëgne stroomt door het bos die dicht begroeid is met beuken en
 eiken. Dat kleurt straks prachtig in de herfst, dit is eigenlijk 
een ontdekkingsdag. 






De tijd gaat veel te snel en we moeten nog een groepsfoto maken. Nog even
 de laatste foto's maken en we gaan proberen of we ons drietjes 
netjes op de foto krijgen.






We vinden een gladde steiger, en gaan daar even gezellig op zitten. Moeten
 even een paar proef opname's maken, we moeten wel alle drie onze 
oogjes open hebben.






Ik had voor ons drietjes sweaters gemaakt met onze blognamen er op geborduurd. 
De dames waren er blij mee. 







Je snapt wel dat we deze sweaters straks in de herfst weer aan hebben. 
Nu eerst van de zomer genieten.

Het was een top weekend met leuke herinnering. Daar zullen we het nog
 lang over hebben.


Datum: 23-06-2013