Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





Kikkerburcht

Het begint al een hele leuke traditie te worden. Een verjaardagsuitje, locatie was dit jaar op Loes d'r verjaardag, Marken. In een omgebouwde schaftkeet weidevogels fotograferen. Deze schaftkeet kun je huren bij 
http://photohide-marken.nl/ , en zo worden we op 24 April gezellig opgevangen door de honden van Jeanine en Wim, die lekker los lopen op de boerderij.  We krijgen uitleg hoe alles werkt in de schaftkeet en we worden door Jeanine naar de keet gebracht. Ze staat er versteld van hoeveel we hebben mee genomen. Het maakt niet uit of je nu één nachtje blijft slapen of meerdere avonden. En wij zijn toch wel een beetje bang dat we het koud krijgen..;- ) Onze bagage kan ook maar net in de auto, er kon toch genoeg in. 







Rond de klok van twee uur lopen we het kleine laatste stukje naar de fotohut. 
Deze staat echt in een weiland, het kan er soms wel eens met hoogwater 
staan, wij komen met onze dagelijkse schoenen droog over, de 
loopplanken werken goed.







We komen binnen en wat is het er klein, of hebben we dan echt te veel mee
 genomen. Dat zal het wel zijn. De schaftkeet is echt ingericht om de weidevogels
 op de kiek te zetten. Onderaan zitten aan drie kanten kijkgaten, die 
afgesloten zijn met planken die je weg kan halen. Wij hebben twee kanten
 open, maar aan één kant komt haast niets en we twijfelen of we dat gat 
dicht zullen maken, we liggen op onze matjes nu wel een klein beetje op 
de tocht. Toch maar open laten, je weet maar nooit of er
 iets gaat zitten.







En zo gebeurt het ook, Loes kijkt van boven af om d'r heen en ziet dit 
Kwikstaartje op de boomstam. Ik lig op de grond en kan deze foto maken.  
Verder is het aan de rechterkant rustig geweest. Alleen de bergeend 
speelde er veel treintje. Wat maken die een leuk geluid, ze vergeten
 alleen whoo, whoo te kwaken.







We lopen eigenlijk alle twee tegen een klein probleempje aan. We hebben 
te weinig milimeters op de body. Of de vogels zitten te ver weg, de bergeend 
is veel in beeld geweest. Ook leuk hoor maar daar kwamen we niet 
alleen voor. Op een fullframe camera is 400mm 
net iets te weinig







En zo zitten we heel zachtjes te babbelen hoe andere dat toch allemaal 
voor elkaar krijgen, is het met een kriekenbuis wormpjes schieten...???, 
we whatsappen René nog hoe lang zijn kriekenbuis is, krijgen netjes 
antwoord terug, maar daar zal ik maar niet verder op in gaan, en
 zo zijn we weer aan het keten. We kunnen 
het ook niet laten. 







Dit onderonsje was een leuk schouwspel, de grutto zat steeds achter
 dit steenlopertje aan. Tikkertje onder 
de vogels.







We hebben deze middag mooi licht, een beetje sluierbewolking en zo
 nu en dan een klein zonnetje. En net wanneer de watersnip in beeld 
komt, wat later in de middag, gaat de zon al een beetje zakken en
 geeft zacht licht over de watersnip.







En dan is het een hele tijd rustig, of beginnen we er aan te wennen dat
 de vogels te ver zitten en klikken we niet meer af omdat ze
 dan toch in de prullenbak terecht gaan komen. 







Dan maar een foto van de vuurtoren, dit is ons uitzicht wanneer 
de camera iets gekanteld wordt. 







En dan komen plots de Grutto's iets dichter bij, wow, en dan nog met
 het goede licht, de camera's gaan 
weer op volle toeren.







Het water rustig waardoor de spiegeling mooi 
te zien is.







Weet niet hoe het komt, maar op alle foto's oogjes
 dicht, heb ik weer. 









Aan de andere kant de tureluur in het late zonlicht, nu weten we 
niet waar we moeten kijken,







en zo gaan we door totdat het hemeldek weer dicht trekt, het gaat regenen
 en gaat gepaard met onweer. En wat gaan we nu doen..?? we babbelen, de 
chips en een klein drankje komen te voorschijn, tenslotte is er iemand jarig, 
en we bekijken al een beetje onze foto's. 

En heel langzaam wordt het kikker concert, die we er gratis bij krijgen, steeds
 luider. Er zit er zelfs een onder de keet, en wij maar vertellen tegen Jeanine 
dat we dat wel gezellig vinden. Ik weet niet welk kikker soort hier huist, 
maar ik heb thuis een mooier en zachter kikker 
concert dan hier. 

De donderslagen die ik hoor zijn minder aantrekkelijk. Gelukkig 
wordt het niet erger. 

En dan gaan we maar eens slapen, we hebben geen licht, twee kleine 
ledlampjes aan het plafond. We hebben een matras op de grond neer 
gelegd, het bovenste stapelbed is moeilijk in te komen, ben het wel gewend
 om weinig ruimte boven me te hebben maar de knietjes krijg ik niet in 
een hoek gebogen om boven te komen. Misschien wanneer je iets groter
 bent dat het dan allemaal iets makkelijker gaat







Ik slaap altijd al moeilijk de eerste nacht in een vreemd bed, en nu met 
de kikkers erbij, het was een lange nacht. Koud heb ik het niet gehad, 
twee slaapzakken en een sweater aan, is het allemaal 
goed gekomen.

Loes had de wekker rond kwart voor 6 gezet, en kijkt door de deur 
naar buiten en het is zwaar bewolkt, gevolg dat we onze oogjes nog 
even proberen dicht te doen, maar echt slapen doen we niet meer. Door
 het spiekraampje kijkt Loes rond de klok van half 7 en ziet een mooie 
rode bol met kluten vlak voor de hut, we worden een beetje gek, wat nu..?? 
eerst moeten we bedden weer afbreken en op de goede plek leggen 
anders kunnen we niet bij de kijkgaten. 







We zijn net te laat voor het  mooie, dan maar van de gras sprietjes die 
vlak voor de keet groeien, daar had een kluut kunnen 
staan..jammer helaas.







Het blijft een tijdje rustig met vogels, gelukkig komen de kluten wel 
weer terug, alleen ze lopen niet meer zo dichtbij.








Na het kluten avontuur wordt het licht heel slecht. Vanaf de kop kant is
 het nu niet mogelijk om vogels op
 de foto te zetten.








Aan de rechterkant zitten geen vogels, en aan de linkerkant staan al 
onze spullen. We kunnen door het bovenste spiekluikje wel kijken of er
 iets zit, maar ook aan die kant is het 
heel rustig.







En zo vertrekken we rond de klok van half 10 met weer een avontuur
 rijker. Het was een hele leuke verjaardags uitje. Wat zullen we gaan 
doen in oktober, hier kan ik heel moeilijk over heen komen, als we
 het maar gezellig hebben...


Datum: 24-04-2014



Tulpen in de Noordoostpolder

Tulpen in de Noordoostpolder, op eerste paasdag gaan Loes en ik die kant op. Ben in 2011 met Joop richting Callantsoog geweest en zag het eigenlijk dit jaar weer aan me voorbij gaan. In Noord-Holland zal het met de paasdagen top druk zijn, dus we kiezen voor de Noordoostpolder. Wanneer ik naar het blogje uit 2011 kijk, zie ik wel een groot verschil, maar zal dat alleen aan de lens keuze liggen..?? vandaag zijn we met de telelens op stap geweest en in 2011 had ik de macrolens op de camera. 



Maar eerst gaan we op zoek naar koolzaad.












Dat was makkelijker gedacht dan gevonden. Ooit had ik iets bewaard van
 Arjan Keers met de omschrijving, "langs de weg met een rij van populieren 
in Almere" , met de straat naam erbij,  maar we zijn twee keer die weg
 afgereden maar niets gevonden. De straat naam vermeld ik 
daarom ook maar niet.







Gelukkig staat heel Almere vol met Koolzaad en wij stopte om 
daar onze eerste landschapsfoto te maken. En zo gemakkelijk was het
 allemaal niet, wat hebben we toch veel verkeersborden, aan alle kanten
 stonden ze wel in de weg. Maar wat is geel toch een 
vrolijk kleurtje.







Daarna rijden we door naar Urk waar de tulpenroute begint die we gaan
 rijden. Het is +/- 80 kilometer lang en we komen eigenlijk aan op
 een heel verkeerd tijdstip. De zon is al zo hard, ik besluit mijn Lee filter
 er voor de zetten, om een beetje het zonnebril effect te krijgen. Weet
 heel niet wat voor consequenties dit heeft op de foto's, maar het filter
 zit er de hele middag op. 







Het is er wel super rustig, dit is een goede keuze geweest 
om hierheen te rijden.







Het is even wennen met de telelens om foto's te maken van de tulpen. 
De wind is deze dag ook flink aanwezig en dan nog de telelens stil 
weten te houden, het is in het begin even 
een moeilijke opgaven. 







Het statief hebben we wel mee genomen maar daar heb ik dan net niet 
het geduld voor om elke keer de poten in te stellen. En zo maakt
 Loes deze foto bij onze eerste bollen veld waar 
we al lang blijven hangen. 







We rijden de route verder en komen bij een geel veldje aan. Alleen
 de kleur geel geeft al de nodigde vraagtekens.  







We weten eigenlijk alle twee niet waardoor het komt, maar gele
 bloemen foto's willen meestal niet lukken en 
belanden in de prullenbak. 







Ben best tevreden dat ik er drie over heb gehouden. Wat heb 
ik er een schik in dat de telelens er op zit.







Voor de landschapjes was de 24-120mm mee, we komen aanrijden
 en zeggen alle twee dit gaat een mooi plekje worden. Alleen wat zien
 onze oogjes het anders dan door de camera. Moet ik nu hoger, lager, meer 
naar rechts of links met de camera, mag er een zendmast op staan, 
want dat is toch wel echt Hollands, met andere 
woorden, het viel niet mee.







De kleuren van de tulpen maken een hoop goed. Anders was het 
volgens mij een saaie foto geworden. 







Onderweg praat je er zo over, wat zal het gaaf zijn wanneer er een 
Gele Kwikstaatje op gele tulpen gaat zitten. Mag het ook op rode 
tulpen zijn..?? we waren helemaal door het dolle heen. Maar wat ging 
de Gele Kwikstaart ver weg zitten. Een flinke crop van moeten
 maken, is geen 100% foto maar een leuke herinnering hoe blij 
wij er mee waren als kleine kindjes in
een snoepwinkel.







We kletsen wat af wanneer we onderweg zijn, zo vroeg ik mij ook af het 
nut van al het werk aan de tulp, staan ze mooi in bloei, iedereen kan er 
van genieten gaan ze de bloemen koppen, zie je alleen zielige stengels
 met bladeren nog op het veld staan en dan halen ze de
 bollen weer naar binnen..







En dat is dan weer het makkelijke van internet: als de bollenvelden bloeien, komen veel mensen kijken en misschien wel een tulpje plukken. Dat vinden de boeren meestal niet zo leuk. Maar voor de telers zijn de bloemen niet belangrijk. Ze willen dikke bollen telen. Hoe dikker de bloembol, des te meer centjes krijgt te teler. Hij doet er dus alleen aan om een goede maaltijd te serveren voor de bolletjes.

In oktober maakt de teler zijn grond klaar voor gebruik door te mesten en het grondwater om een goed niveau te hebben. Van mest worden de bloembollen extra dik. Dan gaan de bollen er in en wordt de grond afgedekt met stro of riet. 

En zo komen de tulpen in April langzaam naar boven en genieten we van de kleurenpracht. Na het koppen van de bloemen, staan alleen de stengels en bladeren nog op het veld. Daarin wordt het voedsel voor de bol gemaakt. Als de planten geel zijn geworden, hebben de bloembollen genoeg voedsel opgenomen.

Zo tussen half juni en begin augustus worden ze uit de grond gehaald. Na het rooien worden de bollen gedroogd en schoongemaakt. Er zitten natuurlijk ook kleine bolletjes tussen, die worden apart gehouden en de dikke jongens gaan de verkoop in.







Maar dan komt bij mij toch de vraag nog boven, wat was er eerder, 
het kip of het ei..??

De tulp komt oorspronkelijk uit de bergen van Kazachstan, en rond
 1593 kwam de eerste tulp in Nederland terecht. Maar wat er nu eerst 
was, de bol of de tulp, de tulp heeft wel een hele mooie 
geschiedenis door de jaren heen.







En daar kunnen wij in het voorjaar heerlijk van genieten. Loes maakte
 met deze foto daar het bewijs van..







En ik denk dat deze foto daarvan
 het resultaat is.







Bij witte tulpen is nu het gebruik van de
 Lee filter goed te zien. 







Dit zijn van die hele grote rode tulpen, we hadden het over geel, denk 
dat de rode tulp een beetje extra glim in bolletje heeft zitten. Eindelijk 
wel een andere soort tulp. Het viel we wel op dat in Noord-Holland 
heel veel verschillende soorten stonden en dat in de 
Noordoostpolder eigenlijk maar één soort stond. 
Deze rode was een uitzondering.







Rond de klok van 6uur, bijna aan het eind van de route, stoppen we om 
nog een landschapje te proberen. Bij Loes is de vertikale versie te
 zien, ik plaats voor de verandering de horizontale, kon niet kiezen. 
Nu was de keuze iets makkelijker.







Na deze dag, met allemaal vrolijke kleurtjes, en weer een hoop geleerd, 
want dit gaan we zeker vaker doen. Gewoon een paar lenzen thuis 
laten en kijken hoe het ook anders kan. Willen we eigenlijk nog naar 
het koolzaad veld die we op de heen weg zagen 
net over de Ketelbrug.

Met de kleine tulpenroute kaartje die ik van internet uitgeprint had konden we in samenwerking met Tommy het koolzaad veld vinden.







Daar ook verschillende vogels op het koolzaad, maar helaas, 
prullenbak was er goed voor. 







En aan het eind van het straatje kwamen we uit bij het strandje wat op de
 Ketelbrug uitkijkt. En zo eindigen we weer met bijna 
12uur op stap te zijn geweest. 

Wat zal de volgende uitdaging zijn..?? we gaan zeker een keer
 op stap met alleen de groothoek. Wie er tips
 heeft,altijd welkom.

Datum: 20-04-2014