Incanto Images Fotografie

Incanto Images betekent betoverende foto's.
Ik hoop dat de betovering werkt en dat je kan genieten van de foto's.
Van macro- tot landschapfotografie en alles wat daar tussen in zit.





't Zwaantje




Vanaf de bouw is de Huitebuurtsterpolder door deze molen bemalen. Totdat in 1956 onttakeling volgde en de romp daarna alleen nog als behuizing voor een Lister dieselmotor, die vanaf dat moment de vijzel aandreef, diende. Als zodanig bleef de molenromp in redelijke toestand bewaard.

In de vroege jaren '80 was de tijd rijp om deze kleine poldermolen weer als volwaardig windmaalwerktuig te herstellen. Voor de completering werden veel onderdelen gebruikt van de in 1983 afgebroken molen De Noordster in Het Bildt. Die in zeer slechte staat verkerende molen werd destijds gesloopt, omdat hij uit 1936 zou dateren ( en dus te jong zou zijn voor de lijst van Rijksmonumenten). Een blunder van de buitencategorie: die molen dateerde ui 1818; in 1936 was alleen het Dekkersysteem aangebracht. Die molen was bovendien voorzien van fraai gemetselde gebogen dubbele waterlopen, want het was zowel een uit- als inmaler. Een schrale troost bij deze volstrekt onterechte afbraak is geweest dat een andere molen, deze molen, dus hierdoor kon worden herbouwd.

In 2007 heeft de molen een grote beurt ondergaan: vijzel, roeden en de vijzelbak zijn vervangen en ook is de gehele molen geverfd. Ook in 2009 en 2010 is divers werk uitgevoerd.

Begin 2016 staat de molen, in afwachting van herstel van de bovenwiel, zonder borden tijdelijk stil

Inmiddels zijn er aanwijzingen dat het bouwjaar moet worden bijgesteld: vermoedelijk is deze molen al in 1878 gebouwd en niet in 1893. In de Leeuwarder Courant van 2 augustus 1878 staat te lezen: Gisteren vielen er twee molenmakers van de as uit den nieuwen molen te Huiteburen on der Nijemirdum. Beide bekwamen zware kneuzingen en konden niet te voet gaan".  Dit kan betekenen dat "Het Zwaantje" 15 jaar ouder is dan tot nu toe werd aangenomen. Maar het zou ook kunnen, dat in 1878 gebouwde molen in 1893 reeds ingrijpend moest worden hersteld of zelfs herbouwd. Wat is er mogelijk aan de hand geweest: brand of stormschade..??

De molen wordt "Het Zwaantje" genoemd, vermoedelijk sinds de restauratie van 1987. De aanduiding "Huitebuurstermolen" is feitelijk juister, omdat hiermee het bemalingsgebied van de molen wordt aangegeven.



Altweiber Sommer Oostenrijk - Deel 7


Het is al weer dag 7 van deze prachtige Oostenrijk rit.  Wat gaat een week 
toch snel voorbij.

Voor deze dag moeten we even vragen aan de hotelier of het een geschikte dag
 is om over de Alpen te trekken met het oog op eventuele mist op grote hoogte. 
Het was even een gok, en kan wel eens regen gaan vallen. En dan is het zicht
 slecht. We gaan toch, het is een mooie rit, de gok 
nemen we dan maar.






Via de Bs 311 zakken we af naar de Bs 167 richting Bad Gastein waar de 
watervallen zijn en waar je met een kabel baan over de waterval heen kan 
zweven. De waterval is heel rustig, we zoeken geen parkeergarage om een rondje
 te lopen  en rijden door naar Böckstein om daar de autotrein te nemen
 naar Mallnitz in Karentië. Een kleine treinrit van ongeveer 19 kilometer
 dwars door  het Tauerngebergte. De Tauerntunnel is 8370 meter lang. 
Het transport van auto's met de autotrein door de Tauern
 tunnel wordt  al gedaan sinds 1920.  






We zijn veel te vroeg, de trein is eigenlijk net vertrokken en moeten bijna een uur
 wachten. Elke 20 minuten over gaat er een trein.






Dat is voor mij niet erg. Ik loop even een rondje over het station. De sneeuw ligt er 
nog van vorige week. Wanneer we een week eerder deze tourrit hadden gehad dan 
had het er heel anders uitgezien.





Daar moet straks de trein komen te staan. Heb geen idee hoe deze trein 
er uit zal zien. 






En wat schijnt het zonnetje lekker op ons bolletje.






En daar is de trein, Gelukkig zijn de Z3 en de Z4 niet zo breed. We moeten 
helemaal naar voren rijden.  De vorige autotrein moesten we in de auto 
blijven zitten. In deze trein moeten we uitstappen en naar de trein lopen 
om daar gezellig met z'n allen te kunnen babbelen.






De treinreis is veel te kort, was wel even gezellig zo met elkaar. We rijden 
verder vanuit Mallnitz naar het plaatsje Obervellach.






Weer een prachtig uitzicht op de Bs 105.






De andere moeten nog eten en gaan op zoek naar een 
eet gelegenheid.

Bij Obervellach gaan we de Bs106 op richting Winklern. 






In Winklern zien we een bordje met SPAR er opstaan en ik heb nog iets nodig. 
We volgen de bordjes en komen bij een parkeerplek waar we een prachtig 
uitzicht hebben over de berg toppen.


Zo is de bergtop bijna verstop door de wolken en ik kom uit de winkel en 
de bergtop is zichtbaar.






Nog even om ons heen kijken en weer verder de weg volgen. 











In Mölltal is het weer iets minder, bedompen zal het dan straks
 inderdaad gaan regenen. 






Mölltal is een klein plaatsje, we rijden zo het plaatsje Döllach in waar dit 
leuke huisje staat.






Met aanduiding dat we hier bij het natuurpark 
Hohe Taueren zijn.

Hier worden de borden Grossglockner Hochstrasse al aangegeven.
We zitten op de goede weg.






Sjaak ziet een bord staan met watervallen.  We rijden door verlaten straatjes, een 
houtzagerij komen we tegen, we weten echt niet waar we uit gaan komen. 
Het is er erg verlaten op deze weg. En dan zien we plotseling een P plaats, 
ik denk dat er 4 auto's kunnen staan. Sjaak zet me af bij dit gebouw
 want we zien regendruppels op het voorraam.






Het zijn de Gartl watervallen, het ziet er iets rommelig uit. Ik denk dat we in een 
hele rustige periode dit gedeelte bekijken. We hoeven ook niets te betalen 
de hokjes zijn gesloten.

Ik ren naar boven, en dan maak ik op de terug weg wel de foto's met
 achter om kijken.






Sjaak komt me al halen, het gaat inderdaad harder regenen en we willen 
echt de Grossglockner op. Wanneer die dicht is dan staan we daar te balen.






Op schieten dan, Sjaak gaat de auto al weer halen en ik loop in een snelvaart 
naar beneden.






Nog een laatste blik en dan snel de auto in stappen.






En dan maar duimen dat alles nog open is. Via de telefoon contact of de 
andere groep er al op is maar die zijn er nog niet, die hebben
 iets te lang gegeten. 






In Heiligenblut begint de klim naar de Hochalpenstrasse.

En gelukkig hebben we het gehaald we zijn binnen.
Een dagkaart kost € 34,50 voor de  Grossglockner Hochalpenstrasse, 
met de auto op te komen.






Maar de weg naar de splitsing naar de Franz-Jozef-Höhe
 is fantastisch.











Hier zijn we op 1908 meter hoogte. Heel langzaam kruipen we omhoog.






De Grossglockner Hochalpenstrasse is een 47,8 kilometer lange tolweg
 met veel ( genummerde) bochten.  Het ligt in de deelstaat Salzburg 
en verbindt deelstaat Salzburg met Karinthië.






Toen in 1924 een groep van Oostenrijkse experts voorstelde om een weg aan te 
leggen over de Hochtor werden ze uitgelachen vanwege het idee. Toentertijd 
waren er in Oostenrijk, Duitsland en Italië samen slechts 154.000 mensen 
met een auto en slechts 92.000 motoren. Oostenrijk zat nog steeds in
 een economische crisis na het verliezen van de 
Eerste Wereldoorlog.






Zelfs een bescheiden drie meter brede grindweg met overzichtelijke inhaalpunten
 leek een onmogelijkheid. De impuls voor het alsnog aanleggen van de
 weg, die gemotoriseerd toerisme naar de Alpen moest trekken, kwam uit de
 beurscrash van de New Yorkse beurs in 1929. Deze kwam als een klap aan
 bij het destijds arme Oostenrijk.








Binnen drie jaar daalde de export met 25%. De regering haalde de plannen voor
 de weg uit de onderste la om zo 3200 van de 520.000 werklozen aan het werk
 te kunnen zetten. Deze 3200 man werkte 1,8 miljoen diensten tijdens de bouw.
 Inmiddels was het project ambitieuzer geworden en zou de weg zes meter breed
 worden om het "extreem grote" internationale verkeer aan te kunnen en 
de verwachte 120.000 bezoekers te verwerken. Het plan voor de financiering
 was ook gebaseerd op deze bezoekersaantallen. De regering zou het project
 betalen en het geld terug krijgen door tol te heffen op het gebruik ervan.






Op 30 augustus 1930 om 9:30 uur klonken de eerste explosieven in de 
Oostenrijkse Alpen. Vier jaar later was het leger van arbeiders er in
 geslaagd om voor de eerste keer de Alpen over te laten steken in een auto.
 Er is 870.000m3 rots verplaatst tijdens de bouw van de weg.






Een jaar later, op 3 augustus 1935 werd de Grossglockner Hochalpenstrasse voor
 publiek opengesteld en een dag later volledig in gebruik genomen 
met een feestelijke internationale auto- en motorrace.






Inclusief het bouwen van de toegangswegen komen de kosten omgerekend naar 
vandaag de dag op € 53.5 miljoen.






De planning hield rekening met 120.000 bezoekers in 1930, maar in 1938 
waren er al 375.000 bezoekers in 98.000 auto's die de bergweg wilden 
berijden. Na de Tweede Wereldoorlog duurde het tot 1952 totdat dit record
 werd verbroken; in dit jaar kwamen er 412.000 bezoekers. Met hoge 
groeicijfers werd een hoogtepunt gehaald in 1962; 
1.3 miljoen bezoekers.






Met de opening van de andere Alpenwegen in 1967 en 1975 veranderde de 
Grossglockner Hochalpenstrasse van de enige route dwars door de 
Alpen naar een excursieweg, voor al bereden vanwege
 de mooie uitzichten.

Stijgende bezoekersaantallen vroegen om modernisatie van de weg. In 1953 
werd de weg verbreed naar 7,5 meter en het aantal parkeerplaatsen 
uitgebreid van 800 naar 4000. De capaciteit steeg zo naar 
350.000 voertuigen per jaar.






De alpenmarmot of bergmarmotten in Hohe Tauern, kun je heel goed bekijken 
bij Franz-Jozef-Höhe. Ze zijn aan mensen gewend geraakt en kon ik heel 
makkelijk foto's maken. De marmot is toch wel groot wanneer je het
 beestje van zo dichtbij ziet, 50 cm zijn ze zeker. 






Niet alleen de marmot is mak een deze alpenkauw lust wel een 
stukje brood. 



De alpenkauw kwam zo dicht bij dat zijn staart er gelukkig 
net op staat.






We staan hier op de Franz-Jozef-Höhe op een hoogte van 2360 meter waar 
we naar de Pasterze-gletsjer kijken de ergens moet de Grossglockner zijn. Ik 
weer echt niet welke bergtop dat is, misschien zien we deze niet eens 
dat de bergtop verscholen is achter/tussen de laag
 hangende wolken.

De Grossglockner is met een hoogte van 3798 meter de hoogste
 berg van Oostenrijk, moeilijk over het hoofd te zien
 zou je zo denken.






De Pasterze is met zijn 9 km lengte de grootste gletsjer van Oostenrijk. De Pasterze 
bevindt zich aan de voet van de Grossglockner. Dat zou dus betekenen dat het 
puntje net niet zichtbaar is van de Grossglockner.






Sinds 1856 is de 30 km2 grote ijsmassa met de helft afgenomen. Jaarlijks 
verliest de Pasterze ongeveer 25 meter lengte, waardoor de wandelroute 
steeds verandert.  De gletsjer is vanaf dit punt te bereiken.




























Sneeuw speelt een belangrijke rol bij het vrijhouden van de weg. Waar vroeger 
250.000 m3 werd weggeschept om te minste een baan vrij te houden, zijn
 tegenwoordig vijf sneeuwploegen twee weken bezig om 600.000 m3
 tot soms 800.000 m3 op te ruimen.











Het ijs in de tunnel. Heel mooi om dit te
 zien hangen.






Moderne technologie staat toe dat de weg elk jaar langer open is dan dat 
vroeger mogelijk was. In 1937 was de weg slecht 132 dagen per jaar open
 terwijl dit tegenwoordig ruim 180 dagen is. Er wordt tegenwoordig echter
 niet alleen naar het klimaat gekeken voor het openstellen van de weg, 
ook de lokale economie speelt een belangrijke rol.
















Het gedenkhuisje bij Hochtor waar het allemaal om begonnen is om deze 
weg aan te leggen. 

Wat staat er een wind, de auto gaat zelfs heen en weer, moet goed mijn deur
 vast houden. 






Het uitzicht wat je hier krijgt wil je echt niet missen.  Al kom ik klappertandend 
terug in de auto, Sjaak is zo slim om warm te blijven zitten. Ik laat de foto's 
zien en Sjaak stap toch ook uit. En loop nog een keer
 met hem mee.






En zo komt er weer een eind aan deze 48 kilometer. Langzaam gaan we via 
de BS 107 richting Zell am See naar Hotel Latini.






Waar we onze gezamenlijke avond als afsluiting hebben.






De tafels zijn netjes gedekt voor ons, we krijgen een heerlijke maaltijd en alle 
herinneringen worden nog eens opgehaald.






Het was een prachtige tocht waar we met z'n allen echt van
 hebben genoten.






Wil hierbij dan ook Jos en John bedanken voor het organiseren van deze 
tocht en Rebel Travel die het ook voor ons mogelijk heeft gemaakt. 

En alle mensen achter de schermen, die ook hebben
 mee geholpen. 

Wil je de hele rit nog eens nakijken en mee rijden kijk dan op de voorgaande blogjes:

Altweiber Sommer:
Deel 7 - Vrijdag 2 Oktober - Grossglockner Hochalpenstrasse - Tauern trein
Deel 8 - Zaterdag 3 Oktober - we gaan nog even verder...geen terug reis - Verona